Historie

Ik ben grootgebracht in een gezin waar de duivensport centraal stond en voor menigeen de enige vorm van vrijetijdsbesteding was. Ik kan mij nog herinneren dat de kooien zowat huis aan huis stonden, en dat elke zondag op het tijdstip 5 minuten voor elk uur op de hoek van de straat de verzamelde duivenmelkers welke uiteraard allemaal hun eigen kampioenen mee hadden, en de sterke verhalen hoog tij vierde, naar de duivenberichten geluisterd moest worden en kon je een speld horen vallen. Het kon dan ook haast niet anders dat ook ik besmet werd met het duivenvirus.

In de begin jaren 70 kreeg ik dan mijn eerste duifjes waarmee ik als jeugdlid van de C.C.Breda met mijn eigen duiven mocht gaan deelnemen aan de vluchten. Mijn vader Huub (Bart), speelde die tijd al samen met mijn ome Anton onder de naam H.Brouwer. De vreugde was natuurlijk groot als ik als jeugdlid de eerste duif pakte van een vlucht en ik trots als een pauw rondliep. Uit die tijd waarin ik bij de jeugdbond speelde zijn nog maar weinig liefhebbers over die bij de jeugd begonnen waren helaas.

Op mijn 18de verjaardag ben ik dan zelfstandig lid geworden van de C.C.Breda wat voor die tijd een erg grote vereniging was en nog ruim 6 á 7 honderd leden kende. Nu 40 jaar later is dit inmiddels gereduceerd naar 1/10de deel hiervan.

In de beginjaren was ik zeker niet fanatiek en had ik meer zoals men zegt, de Olympische gedachte ( meedoen is belangrijker dan winnen. ) In die tijd was ik ook toegetreden tot de groep van rekenaars, in die tijd waren we toch al gauw met 5 á 6 man bezig om de uitslag van het weekend uiterlijk dinsdag bij de drukker te krijgen.

Duivensport was werd door mij dan ook hobbymatig bedreven en de druk om te presteren was minimaal. Naar mate de resultaten meer en meer vorm begonnen te krijgen, kwam en is het nu niet anders dat ook de interesse en het fanatisme hoogtij begon te vieren.

Eenmaal getrouwd met mijn vrouw Petra, welke in begin nog niet buiten durfde te komen als er duiven op het erf liepen, omdat ze hier bang van was. Heeft ze dit gelukkig overwonnen en is ze nu een van de drijfveren achter mijn inmiddels fanatiek en met redelijk succes beoefende hobby mag ik wel zeggen in “De Duivensport” ingeburgerd.

Op het huidige adres waar we nu 30 jaar wonen speelde we het programmaspel en ik mag wel zeggen niet onverdienstelijk met als topjaren 2007 en 2008. In 2007 speelde ik/we 12 maal de eerste van Duffel t/m de Dagfond in de toen ook voor die tijd al sterk spelende vereniging C.C.Breda. Omdat de kooi van destijds slecht werd, werd eind 2008 besloten om een nieuwe kooi te laten plaatsen. Een fout welk menig duivenmelker nog steeds maakt, als het goed gaat moet je niets veranderen, ( ik lijk net een duivenmelker ) eigenwijs zoals ik was, heb ik het toch gedaan. Wat resulteerde dat de resultaten met sprongen achteruit gingen en er goede op goede duif werd verspeeld. Na vele jaren steeds kleine veranderingen door te voeren in en aan de kooi, heb ik in het najaar van seizoen 2017 een drastisch besluit genomen om de kooi van binnen helemaal te strippen, op verschillende adviezen en grotendeels naar eigen inzicht de kooi verbouwd, met als grootste aandachtspunten de verluchting. De duiven begonnen er uiterlijk al snel zienderogen vitaler en fitter uit te zien en te gedragen.